Vijf jeugdvrienden en Mila als middelpunt. Daar gaat het over in Om wie wij waren, de jongste roman van Gerda Van Erkel.
Al sinds de lagere school zijn ze vrienden, een hechte groep met Mila die altijd een beetje de trekker van de groep is geweest, de persoon die (onbewust) iedereen stuurt. In hun volwassen leven gaat elk van de vrienden zijn eigen weg op. Ze krijgen kinderen, worden geconfronteerd met overlijden, nemen soms drastische beslissingen. De gebeurtenissen uit hun jeugd hebben op elk van hen een onuitwisbare stempel achtergelaten en bepalen mee hun toekomst. De onderlinge contacten zijn niet altijd even sterk meer maar de verbondenheid blijft. Wanneer, op hun drieënveertigste, Mila op dramatische wijze uit hun leven stapt, keren de vrienden alle vier weer naar Antwerpen terug.
Ik moet eerlijk bekennen dat dit boek niet altijd even makkelijk te lezen was. Het is geen verhaal waarvan je zo snel mogelijk wil weten hoe het eindigt. Het is eerder een psychologische
uitdieping van de verschillende hoofdrolspelers die je ten volle moet laten doordringen, en dat vraagt wat tijd. De auteur weet de karakters van de personages en de bijzondere onderlinge dynamiek
zeer goed te verwoorden en over te brengen naar de lezer. De vergelijking met de Napolitaanse romans van Elena Ferrante kan ik enigszins volgen. Net zoals bij Ferrante is er in deze roman ook
sprake van 1 centrale spilfiguur, 1 vriendin die het leven van de rest sterk beïnvloedt. Qua schrijfstijl echter vind ik beide auteurs erg verschillend.
Wie op zoek is naar een diepgaande roman over vriendschap, liefde en vertrouwen, kan ik dit boek absoluut aanraden.
Reactie schrijven